Ik loop al een hele voormiddag hierover te denken. En wat ik me eigenlijk afvraag: zullen Stacy en Nathalie sneller vergeten worden dan Julie en Melissa, en An en Eefje, en die vele anderen, door hun afkomst?
door 
Satur9
Satur9
Leven en liefde
Wat ik schreef–verantwoordelijke of niet-verantwoordelijke ouders zijn–heeft niet meteen met hun afkomst te maken.
Ik zou hetzelfde gedacht hebben mocht een stinkend rijke moeder haar kinderen op de parking van het golfterrein had laten spelen om twee uur ’s nachts terwijl zij champagne aan het drinken in het restaurant.
Maar voor mij persoonlijk: nee, ik zal ze niet sneller vergeten. Wegens veel dichter bij mij. Bij Julie en Melissa en An en Eefje had ik zelf geen kinderen. Nu wel. Dat maakt al het verschil. 😐
Mmmm… daar heb je gelijk in, Michel. Ik vind het in ieder geval iets om over door te denken.
Heb zelf ook een zoon van 10… mijn kinderen waren heel klein in de tijd van Julie en Melissa en An en Eefje. Ik merk dat het me nu ook op een andere manier raakt. Ik voel dat de foto’s van die meisjes zich op mijn netvlies aan het inbranden zijn.
Nu ik ouder ben (12 dus) besef ik veel meer dat dat vreselijk en gruwelijk is. Die andere meisjes kan ik me niet herinneren…
Ik vind dit geen manier om weg te gaan van de wereld. Ik voel wel slecht als ik altijd meer en meer nieuws hoor over Stacy en Nathalie… Nu ja, wie niet, zo’n nieuws is altijd en voor iedereen wel schokkend. En dan dat vriendinnetje van Nathalie, wat die allemaal moet gaan doorbrengen vanaf nu…