Vermits nogal veel mensen zitten te wachten op nieuws, ga ik mijn blog echt wel gebruiken als communicatiekanaal als er nieuws is. Bij deze dus.

Vandaag was er bespreking bij de gynaecologe van de uitslagen van de batterij testen die dinsdag werden uitgevoerd.

Bloeduitslag was bijna volledig OK (behalve dat de tumormarkers lichtjes hoger waren), longfoto was schoon, echo van de buik was helemaal OK. De botscan gaf een “onduidelijke plek” in een ruggenwervel midden in mijn ruggengraat. Daarvoor moest ik een MRI scan ondergaan, en dat kon (hoera hoera) onmiddellijk.

En WTF, wat was dat in godsnaam voor een gruwel zeg. Oordopjes in, koptelefoon op, knopje in mijn hand waarop ik kon duwen als er iets was, en we waren vertrokken voor 32 lange minuten marteling. Hier viel niet te reizen, te dromen en zelfs nauwelijks te denken. 32 minuten vreselijk lawaai, in een nauwe buis, veel te warm. Het leek eerder alsof ik aan het meewerken was aan de bouw van de kanaaltunnel. Ergens halverwege heb ik mezelf streng moeten toespreken om vol te houden, maar het is gelukt.

En eigenlijk ben ik daar wel trots op. Ik heb last van claustrofobie en dit was echt wel erg, maar het is me gelukt. Ik dacht dat ik achteraf wel een proficiat zou krijgen, maar neen, ik werd nogal kortaangebonden de zaal uitgeborsteld.

Hup naar huis om te bekomen.

Morgen in de namiddag gaat de gynaecologe me bellen met de resultaten. Is het niks, dan gaat alles door zoals gepland. Volgende donderdag operatie.

Is het wel iets, dan komt er geen operatie en ga ik naar oncologie voor behandeling.

Verstand op 0, veel series kijken, en gelukkig is Lili ook een dagje bij ons morgen, zodat er niet teveel tijd is om te piekeren.

Alles komt goed.

(ik ga wel eens wat foto’s van wachtzalen en zo moeten maken)

Verwante Berichten:

Misschien lees je dit ook graag:

6 reacties

  1. Dag Anneke, hierdoor vind ik de weg naar je blog, we duimen hier allemaal voor jou. Heeeeeeeeel veeeeeeel groetjes en knuffels!!!! Ninke

  2. Dag Anne
    Ik lees nu pas wat je de laatste dagen hebt moeten doorstaan. Ik duim voor je, voor de operatie, en alles daarna.
    Liesbet

Zeg het eens?